Naam
Maxime
Hoe lang heb je stage gelopen?
7 weken
Korte biografie
Ik ben Maxime en ben 20 jaar oud, kom uit een klein dorpje uit Limburg en studeer Bestuurskunde en Overheidsmanagement
De belangrijkste les die ik vooral heb geleerd is dat ik dankbaar moet zijn voor waar ik vandaan kom, de kinderen in de achtergestelde wijken, hebben een enorme indruk op mij gemaakt.
Hoe tevreden was je met de begeleiding in Nederland?
De begeleiding vanuit Nederland was goed, ze waren goed bereikbaar en hielden ook goed contact terwijl je vrijwilligerswerk deed. Daarnaast kreeg je alle benodigde informatie vooraf, daardoor je goed voorbereid was op de reis.
Mijn verhaal
In het begin vond het ik spannend. Dit was voor mij de eerste keer dat ik in mijn eentje buiten Europa ging reizen. Ik had het gevoel dat ik goed voorbereid had en ging met veel zelfvertrouwen het vliegtuig in. Toen ik eenmaal aankwam in Argentinië werd ik goed ontvangen in het hostel en had ik al gauw contacten gelegd met andere mensen in het hostel. De volgende dag had ik meteen een introductiegesprek met mijn stagebegeleider en had ik al meteen alle benodigdheden voor de komende 7 weken (bijvoorbeeld een buskaart en een simkaart). Diezelfde avond had ik meteen mijn eerste project, het hockeyproject, ik kwam er al vrij snel achter dat de Spaanse taal in Argentinië anders is dan de taal in Spanje. Achteraf gezien had ik meer het Argentijnse-Spaans moeten oefenen thuis, het was tijdens de projecten soms dan ook lastig te communiceren met de kinderen.
Na een aantal weken kon ik al meer gesprekken voeren met kinderen en ook zelfstandig sportlessen geven. Verder was het ook wennen dat het in Argentinië allemaal wat langzamer gaat, in Nederland ervaar ik veel prestatiedruk. Voor het eerst sinds een lange tijd kon ik dat wat meer loslaten, ik probeerde meer in het moment te leven in plaats van wachten op de juiste momenten. Dit heeft er meer voor gezorgd dat ik meer kon genieten van de momenten dat ik alleen was en daarmee ook meer zelfredzaam was, ik heb meer losgelaten om het alleen leuk te hebben met mensen om mij heen, maar ik heb ook veel dingen in mijn eentje gedaan en daar ook ontzettend van genoten.
De belangrijkste les die ik vooral heb geleerd is dat ik dankbaar moet zijn voor waar ik vandaan kom, de kinderen in de achtergestelde wijken, hebben een enorme indruk op mij gemaakt. Het heeft me laten beseffen dat ik geen recht heb om te klagen en dat ik van geluk mag spreken dat in een welvarend land geboren ben. Deze kinderen worden op jonge leeftijd geconfronteerd met criminaliteit en verwaarlozing, terwijl ze op die leeftijd een zorgeloos leven moeten hebben.
Welk advies zou je mee willen geven aan toekomstige stagiairs/vrijwilligers?
Het klinkt heel cliché, maar maak die reis (alleen)! Je ontmoet prachtige mensen die het hart op de juiste plek hebben zitten, je wordt zelfredzamer, je leert een nieuwe cultuur kennen en ten slotte voel je heel veel vrijheid!
