Carlotte in Zuid-Afrika

Het was de eerste keer dat ik zo lang in mijn eentje naar het buitenland zou gaan, zonder vertrouwde mensen om mij heen, zonder mijn familie. Ik vond het ontzettend spannend maar het er heel erg veel zin in! Na het boeken van mijn vlucht was er geen weg meer terug en begonnen alle voorbereidingen. Ik kocht een backpack, ging mijn vaccinaties halen en vroeg mijn visum aan. Voor een visum moet je ongelooflijk veel papieren regelen, veel stress, maar als dat dan uiteindelijk lukt is het zo ver, af tellen tot de dag dat je naar Zuid-Afrika vliegt. Mijn vlucht was op 1 februari 2019. Mijn ouders, zus en oma brachten me naar het vliegveld en daar nam ik afscheid en ging ik het avontuur aan. Ik vloog van Amsterdam naar London Heathrow, London naar Johannesburg en Johannesburg naar Port Elizabeth. Na een ontzettend lange reis kom je dan aan in het warme Zuid-Afrika! Een coördinator van UTS staat je op te wachten en samen rijden jullie naar de accommodatie.

De accommodatie waar je terecht komt is erg groot. Het kantoor is daar gevestigd, keuken waar de Afrikaanse mama’s voor je koken, je hebt ook een eigen keuken waar alle vrijwilligers eten en kunnen koken, 3 huizen met verschillende kamers en hoeveelheid bedden, een zwembad, voetbal/ volleybal veld en de boma: een chill plek met tafeltennis, tafelvoetbal en een pooltafel. Ik had mijn eerste dag nog niemand ontmoet van andere vrijwilligers, omdat zij met elkaar op een overnight safari trip waren. Ik vond het spannend, wat voor mensen zouden het zijn? Waar komen ze vandaan? Hoe uit zijn ze? Pas ik wel in de groep? Toen ze eenmaal terugkwamen van hun weekend weg ontmoette ik iedereen en het voelde meteen goed. Iedereen was aardig en kwam hier voor hetzelfde doel, werken met de kinderen in de achtergestelde wijken en Zuid-Afrika ontdekken. Ik heb tijdens mijn stage ontzettend veel mensen leren kennen, mensen van over de hele wereld. Ik denk dat ik meer dan 70 vrijwilligers heb gezien en heb leren kennen. Uit Nederland, Duitsland, Engeland, Schotland, Luxemburg, Zwitserland, Australië, Amerika, Venezuela, Canada, Afrika, etc. Superleuke ervaring, veel van elkaar geleerd en zeker weten vrienden voor het leven gemaakt.

Maar wat is nu eigenlijk het verschil tussen een vrijwilliger en stagiair vraag je jezelf af? Een vrijwilliger komt naar UTS voor 5 tot 8 weken. Vrijwilligers geven 5 dagen in de week sportles in de townships op verschillende scholen. 4 scholen per dag, dus 20 scholen per week. Je leert ongelooflijk veel kinderen kennen in jouw tijd bij UTS. Op elke school ben je een uur lang sport les aan het geven, je hebt echt een eigen training die je zelf moet voorbereiden en moet begeleiden, veel verantwoordelijkheid dus! De sporten die UTS aanbiedt zijn voetbal, hockey, rugby, netbal, basketbal, tennis en cricket. Er is altijd wel iets waar je je in kan uitleven. Werken met de kinderen is geweldig. Ze dansen, ze zingen en zijn bizar enthousiast. De band die je met de kinderen krijgt is magisch en echt iets om nooit te vergeten.

Een mooie week waar je de kinderen tijdens hun schoolvakanties helpt niet op straat tussen de criminaliteit te spelen maar in een veilige omgeving waar ze zich kunnen ontwikkelen

Een stagiair geeft ook deze sportlessen, ik deed dit op maandag, woensdag en vrijdag. De dinsdagen en donderdagen had ik office days. Deze dagen was ik in kantoor te vinden en had ik genoeg tijd om aan mijn schoolopdrachten en stageprojecten te werken. Ik heb verschillende projecten voor UTS mogen doen. Mijn eerste project was een 4 weeks voetbaltoernooi waar ongeveer 20 teams aan deelnamen. Voor dit toernooi organiseerde ik alles, ik zorgde dat de vrijwilligers aanwezig waren en taken hadden, ik maakte alle wedstrijdschema’s, hield alle scores bij en e-mailde deze elke week naar alle teams met tussenstand en regelde prijzen voor de winnaars. Groot toernooi waar ik veel van geleerd heb.

Een ander project is een 1 weeks holiday camp. Deze heb ik 2 keer mogen organiseren, een keer in maart waar we alle sporten deden en een keer in juni waar het alleen om voetbal draaide. Beide een groot succes, een gratis kamp waar meer dan 100 kinderen aanwezig waren, lunch en certificaten inbegrepen. Een mooie week waar je de kinderen tijdens hun schoolvakanties helpt niet op straat tussen de criminaliteit te spelen maar in een veilige omgeving waar ze zich kunnen ontwikkelen dankzij de internationale vrijwilligers en de Afrikaanse medewerkers van UTS. Verder heb ik meegeholpen aan een fundraise event voor het laatste holiday camp, promotiefilmpjes gemaakt en een nieuwe samenwerking gecreëerd tussen UTS en een andere soortgelijke organisatie uit Walmer, PE.

Naast het werk voor UTS heb ik ook veel kunnen reizen. Ik ben verschillende weekenden weg geweest, naar Jeffrey’s Bay, Plettenberg, Kenton on Sea, heb verschillende safari’s gedaan. Ik heb de gardenroute gedaan samen met UTS en de vrijwilligers, dagen in Kaapstad gebleven en weer terug naar PE gereisd. Aan het eind van mijn stage heb ik nog een grote reis gemaakt, samen met andere heb ik een roadtrip naar Namibië gedaan. Vanaf Kaapstad begonnen en zo omhoog gereden met als eindpunt Swakopmund. Zuid-Afrika en Namibië zijn ontzettend mooi, er is zo veel te zien dat je maar kunt blijven reizen. Een van mijn favoriete plekken was toch wel echt Kaapstad, de stad heeft zoveel te bieden: strand, zee, bergen, natuur, cultuur. Je kunt daar alles vinden, rijk, arm, etc. Heel indrukwekkend en een stad waar je nooit genoeg van krijgt, echt een aanrader dus!

Al met al een zeer leerzame stage en ik kan eerlijk zeggen dat het de tijd van mijn leven is geweest. Ik kijk er met ontzettend veel plezier naar terug, ik mis het zelfs heel erg. Het liefst was ik nog langer gebleven. De maanden zijn voorbij gevlogen. Het afscheid nemen van mijn nieuwe internationale vrienden was moeilijk, maar gelukkig houden we contact en zijn er al verschillende plannen gemaakt om elkaar op te zoeken.

Het aller moeilijkste was afscheid nemen van de kinderen, mijn nieuwe vrienden in Port Elizabeth, de Afrikaanse medewerkers van UTS en gewoon het land zelf, Zuid-Afrika. Het is een bijzondere omgeving om in te wonen en te werken. Het land en de mensen hebben mijn hart gestolen en ik hoop ooit nog eens terug te mogen gaan om iedereen daar weer te zien. De kinderen zullen voor altijd in mijn hart een plekje hebben, ze hebben echt een impact op mij gehad. Zo vrolijk en positief ondanks dat de omgeving waarin ze wonen niet altijd even goed is. Ik mis het dansen en het zingen en ik hoop dat ik de kinderen heb kunnen inspireren op het goede pad te blijven. Hopelijk maken ze hun dromen waar!

Het liefst was ik nog langer gebleven.

Als je nog twijfelde over je keuze om naar UTS, Zuid-Afrika te gaan, hoop ik dat ik je overtuigd heb. Het heeft mij ontzettend veel geleerd en ik kan dit iedereen aanraden. Wil je meer weten? Neem dan contact met mij op! Ik deel graag mijn ervaringen over mijn tijd bij United Through Sport.