Renske en Julia in Ghana

 

Donderdag, 2 januari ging de wekker om 6. Keurig op tijd (ruim 3 uur van tevoren) kwamen we om 8 uur aan bij de airport in Brussel. Ons avontuur kon beginnen. 45 min voor de vlucht kwamen we aan bij de achterste gate. Wat ‘ruim op tijd’ leek, bleek te positief bekeken. Om 11.05 kwamen we eindelijk aan de beurt voor onze paspoortcontrole, waarna we nog naar het nummer van onze eigen gate moesten rennen. Rennend haalde we het precies om als laatste om 11.10 (wat de vertrektijd was) op de stoelen in het vliegtuig plaats te nemen. Op het vliegveld werden we opgehaald door James. Hij bracht ons naar het appartementje waar we om 19.30 aankwamen. Omdat het vakantie was, was bijna niemand in het appartement te bekennen. Het was allemaal even wennen maar hebben de eerste dag goed geslapen.

Vrijdag, 3 januari.

De eerste dag in Ghana was eindelijk aangebroken. We hadden heerlijk geslapen en werden wakker door het gefluit van vogeltjes. Nee grapje, het was een van onze begeleider die aanklopte om te kijken of wij nog leefden. Om te beginnen kregen we een heerlijk ontbijtje (9 uur). Op de tafel lagen broodjes, jam, bananen en er was keuzen uit aanmaak koffie, thee of chocomel. Wat ons meteen opviel is dat de bananen hier kleiner zijn dan in Nederland en veel zoeter smaken. Er werd ons verteld dat we elke dag tussen 6u en 10u kunnen ontbijten.

We zijn erg blij dat we veel gevarieerd eten kregen.

Samen met James (een andere James, een jonge van de academie) gingen we de stad in. We dachten even snel geld te pinnen. Zo slim als we waren kwamen we er na vijf verschillende pinautomaten en honderden meters verder, achter dat Julia haar bankpas nog niet op wereldwijd stond. Aangezien we nog geen internet hadden konden we dit ook niet aanpassen, dus heeft Renske wat extra cedis (Ghanees geld) gepind.

Nu we eindelijk zo ver waren wilde James ons meenemen naar bijzondere plekken in Accra. Als eerste gingen we naar James Town. We kregen hier een rondleiding van een van de bewoners. We dachten dat we op een armoedige markt op het strand liepen en we vroegen ons af waar deze mensen woonden. Tot grote verbazing bleken de paar krakkemikkige houten plankjes daadwerkelijk hun huizen te zijn. We vervolgde onze weg naar de tweede rondleiding. We kregen informatie over de geschiedenis van de eerste president. Er werd bijvoorbeeld verteld over het onthoofde stambeeld. Nadat deze werd onthoofd heeft een goede vrouw het hoofd meegenomen om deze te beschermen tegen verdere vernieling. Jaren later heeft zij het hoofd weer netjes teruggebracht. Het hoofd is niet meer terug op het standbeeld gemaakt, maar is ernaast tentoongesteld. Dit omdat ze de geschiedenis niet willen vergeten. Ook hebben we het graf van de eerste president gezien en die van zijn vrouw. De vrouw van de president die pas later stierf wilde langs haar man begraven worden.

Ook wilde James ons nog meenemen naar een marktje. De markt was helemaal overdekt en de kraampjes waren super klein. Wat ons opviel is dat alle kraampjes precies dezelfde kleren, schoenen, waaiers en armbandjes verkochten.

Als laatste liet James ons een bekend standbeeld/bruggetje zien. Waarna we vervolgens een Uber naar de accommodatie pakte. Eenmaal terug, kregen we eindelijk te eten (16 uur). Normaal kunnen we lunchen tussen 12u en 14u. Doordat we niet aan de temperatuur zijn gewend en we veel hadden gelopen deze dag, gingen we eventjes liggen… 2u later werden we weer wakker.

In Ghana maak je niet snel dingen mee waar niet voor gebeden wordt. Ook deze keer was dit het geval.

In de avond werd ons aangeboden om mee te gaan naar een voetbalwedstrijd. We gingen samen met James (begeleider) en James van de academie. We mochten onze eigen zitplaatsen kiezen en het was leuk om te zien hoe het publiek gek werd als Kotoko scoorde. Dit is een bekende club in Afrika. Na de wedstrijd hebben we onze dag afgesloten met een cocktail op het terras.

Zaterdag, 4 januari.

Na een heerlijk ontbijtje met een verse ananas, was de planning om de kinderweeshuis te bezoeken. Dit keer mochten we onze eigen Uber regelen. Dat ging heel goed tot de chauffeur van de Uber Renske belde om te vragen waar wij waren en Renske antwoorde: ‘in the livingroom’. De schaamte kwam pas toen Renske erachter kwam dat het telefoontje niet van Frank (onze begeleider) kwam. Eenmaal bij het weeshuis aangekomen, bleek het dat degene die ons daar rond moest leiden er niet was. Gelukkig was het daarna niet ver teruglopen naar ons appartement… 20 min in de sterkste zon van de dag.

Eenmaal thuis kregen we na de lunch een onverwachtse positieve mededeling: de kraan die blijkbaar kapot was, was gemaakt.

Om 14 maakten we ons klaar voor onze eerste strandbezoek. Nog amper een voet op het strand gezet te hebben, kwam er een kudde paarden ons omsingelen. Natuurlijk konden wij het niet laten om de paardjes te aaien, niet wetende dat dit de verkeerde intenties zou geven. Voordat we “nee” konden schudden, werden we door groep ruiters op het paard gegooid en meegenomen… wandeling over het strand op een paard, geen slecht idee leek ons… totdat we na vijf min er afgehaald werden en gedwongen werden 4 euro p.p. te betalen.

Na onze ontvoering, besloten we even op het terras te zitten en een duikje te nemen in de zee. Eenmaal afgekoeld wilden we terug naar ons plekje waar de begeleiders zaten, maar werden bestormd door een groep kinderen die ons vastpakten en niet loslieten. We moesten even laten zien hoe je moest zwemmen (dat kunnen veel mensen in Ghana niet).

Zoals onze begeleider het noemt was dit de ultieme Afrika experience…

Na het avondeten kregen we uitleg over de spelregels van ‘Oware’. Na een avondje spelletjes spelen besloten we eindelijk een lekker douche te nemen met water uit de kraan! Jammer genoeg was de stroming zo zwak, dat we ons toch moesten afspoelen met emmers water.

Zondag, 5 januari.

Vandaag gaan we om 8u naar de kerk en na de lunch een safari doen. Na een hoop gestress in de ochtend: ‘welke kleren zal ik aandoen?’ ‘Zou dit broekje mogen of moet het tot over je knie komen?’ ‘Mag dat shirtje wel want je schouders zijn bloot?’ en ga zo maar door. Maar naar lang discussiëren hadden we dan eindelijk onze outfits aan. Eenmaal helemaal klaargemaakt en het ontbijt te hebben genuttigd hadden wij nog 15 min over. Als vrouwen tijd over hebben gaat het altijd mis en ja hoor Julia pakte haar naaisetje tevoorschijn en ging aan de slag om toch last minute een andere broek aan te doen.

Het was inmiddels 8.10 en nog geen spoor te bekennen van onze begeleiding. Om 8.15 kregen we dan eindelijk het verlossende appje dat we niet meer naar de kerk zouden gaan… het Brabants kwartiertje is dus blijkbaar ook bekend in Ghana :p

Na een heerlijke lunch (broodje ei met groenten) vertrokken we dan eindelijk naar de safari. Om daar te komen reed onze begeleider ons met de auto over de snelweg die ook bestemd was voor voetgangers en fietsers. Net Tetris voor gevorderden reden wij over de snelweg, toen onze begeleider er na 30 min achter kwam dat de spiegels niet goed afgesteld waren. We voelde ons dan ook erg veilig XD.

Tijdens de safari hebben we verschillende dieren bewonderd als: struisvogel, zebra, antilopen en een aapje. De safari zelf was vermoeiender dan we dachten, we moesten namelijk ook delen zelf lopen. We hebben veel geklommen naar uitzichtpunten. Ook hebben we de grotten van de vroegere bewoners bezocht en vleermuizen mogen bewonderen.

Thuis aangekomen stond het eten al voor ons klaar. Erna zijn we meteen gaan douchen om vervolgens op tijd te gaan slapen. De volgende dag was namelijk onze eerste stagedag en hiervoor wilde we fit zijn.

Maandag, 6 januari.

Na de lunch gingen we naar de kinderen van de naschoolse opvang. Wanneer we buiten onze hulp bij de voetballers tijd over zullen hebben, mogen we bij deze na schoolse opvang komen helpen met begeleiden van huiswerk en spellen. Na de introductie kregen we te horen dat er een begeleider jarig was. We werden gevraagd deze verjaardag mee te vieren.

De begeleidster toverde een microfoon en het feest kon beginnen. In Ghana maak je niet snel dingen mee waar niet voor gebeden wordt. Ook deze keer was dit het geval. De kinderen zongen liedjes (waarvan 1 liedje zeker 15 min duurde) en lieten hun speciale moves zien. Nadat we klaar waren met bidden (1 uur later) kon het verjaardagsfeest beginnen.

Er werd een dance battle georganiseerd, waar ja hoor… wij ook aan moesten deelnemen. Alle kinderen riepen:” Hollanders, Hollanders!” Waar we niet onderuit konden komen.

Tegen het avondeten gingen we weer terug naar het appartement. “Even op bed liggen” veranderde in 4 uur diepe slaap.

Dinsdag, 7 januari.

In de ochtend was het dan zover, nadat Renske vijf dagen zeurde voor een fitness, mochten we dan eindelijk naar de beste fitness. En omdat onze begeleider bevriend is met de eigenaar mochten we zelfs gratis! Vergeleken met andere prijzen in Ghana is deze fitness extreem duur (140 euro per maand). Dit bewees maar weer het grote verschil tussen arm en rijk.

Toen we terugkwamen stond het middageten al klaar. We kregen witte bonen met plantain. Plantain is een bakbanaan, dit lijkt op een banaan, maar is veel groter en bevat veel meer zetmeel. Daarom dat je bakbanaan alleen bereid kan eten. We vonden het super lekker en het was een perfect maal voor na het sporten.

Onze begeleider zou ons om 13u meenemen naar de Academy om de spelers te ontmoeten. Toen hij er om 14.30 nog niet was en we hem niet konden bereiken zijn we op eigen houtje naar de naschoolse opvang gegaan. Hier hebben we met de kinderen spelletjes gespeeld als handjeklap en spelletjes met een bal. Ook hebben we de kinderen geholpen met hun huiswerk van school.

Toen we in de avond terugkwamen stond ons eten alweer klaar. Dit keer een soort van spaghetti. We zijn erg blij dat we veel gevarieerd eten kregen. Na het eten bespraken we de drukke planning van de volgende dag.

Woensdag t/m vrijdag, 8 t/m 10 januari.

Zowel woensdag, donderdag als vrijdag zijn we ‘s ochtends naar een school gegaan om daar te helpen met lesgeven. We mochten de kinderen helpen met rekenen, lezen, spelling en andere vakken. We vonden het erg leuk om met de kinderen te werken, maar we merkten wel het enorme cultuurverschil. Wij zijn erg modern gewend, werken met laptops, beamers etc. Dit was hier niet het geval. Kinderen werkte in schriften waar de sommen door de juf in werden geschreven. Ook blijkt het hier normaal te zijn om kinderen een best harde corrigerende tik te geven zoals met handpalm, pennen of liniaal. In de pauze gingen de kinderen op school lunchen. Wat ons opviel was dat de meeste kinderen ‘s middags warme maaltijden naar school meenamen. Aan de hygiëne wordt hier niet veel tijd besteed, wat eindigde in het met niet gewassen handen de gemorste rijst van de grond eten.

Dit waren de straatjongens die via de organisatie waar we meewerken een educatie en sportlessen aangeboden kregen

Na ons eigen lunch mochten we samenwerken met een voetbalteam van de première league van Ghana: Accra Great Olympics. We mochten al snel beginnen met het onderzoeken en behandelen van de geblesseerde sporters. De eerste week besloten we om voornamelijk de sportmasseurs te observeren en helpen. Al snel bleek het dat ze beiden op alle blessures ijsmassage toepasten en de spelers die veel pijn hebben gewoon ‘lui’ noemde. We werden al snel aan het werk gezet om bij elke blessure maar een ijsmassage te geven.

Vrijdag besloten we toch eerder te stoppen met de observatie van de sportmasseurs en begonnen onze kennis toe te passen. We hebben een schema opgesteld voor een van de spelers met een erge hamstringblessure.

Buiten het helpen op een basisschool en het geven van ijsmassages was er ook tijd om onze eerste salsastappen te leren. Elke woensdag is er een Salsa-avond. We namen een perfect plekje naast de podium in om de eerste stappen van salsa te ontdekken. Erg flexibel is het nog niet, maar we kunnen trots vertellen dat we de basisstappen kennen!

Zaterdag en zondag, 11 en 12 januari.

Voordat we het wisten, was het weer weekend. Zaterdagochtend besloten we eerst een ochtendgymnastiek te doen in de sportschool in de buurt. Veel hoefde je niet te doen om uitgeput thuis te komen. De temperatuur in de sportschool kwam overheen met een bezoek aan de sauna. In tegenstelling tot de sauna was het in de sportschool alleen niet de bedoeling om lekker op je handdoekje te liggen en vervolgens niks te doen.

De tijd vloog de eerste paar dagen, aangezien we elke rustmoment van de dag een dut(je) moesten doen. Voordat je het wist, sliep je weer. Heel normaal natuurlijk. Het was er 24/7 boven de 30 graden, en je hield alles overal in de gaten. Op een autoweg zie je auto’s kriskras door elkaar heen rijden, mensen, kippen en geiten die de weg over willen steken. Toen we dachten dat het niet erger kon, werden we naar de wekelijkse markt meegenomen… Je kan de drukte niet omschrijven. Van een persoonlijke ruimte was er geen sprake. Rustig bij een kraampje naar spullen kijken was ook niet het beste idee. Je werd door de mensenstroom meegenomen. Als je wilde stoppen, kreeg je beukende mensen tegen je rug aan. En probeer zo maar eens je groepje niet kwijt te raken…

Op de markt was van alles te koop. Van tweedehands kleding, schoenen en sieraden tot afgehakte koeienpoten en opgestapelde rauwe vissen die pal in de zon omringd werden door een wolk van vliegen. Nou maar hopen dat onze kok het vlees dat ze voor ons kookt netjes in de gekoelde schappen in een supermarkt koopt.

We maakten persoonlijke schema’s voor de geblesseerde, maar we hielpen ook met de oefeningen die ter preventie ingezet konden worden

De zaterdagavond was een nieuwe vrijwilligster gekomen. Ze was een sportpsycholoog en zal met dezelfde teams als wij samenwerken. Erg leuk om samen te mogen werken met andere professionals en elkaars manier van denken te leren kennen.

Zondagochtend besloten we even een luxe hotelletje te vinden waar we even een dagje gebruik konden maken van het zwembad. Het was een prachtig zwembad, met een uitzicht op zee. Wat wil je meer?

Maandag t/m vrijdag, 13 t/m 17 januari.

Doordeweekse dagen leken qua planning erg veel op elkaar. ‘s Ochtends vertrokken we samen met de sportpsycholoog naar de jongens van de Academy. Dit waren de straatjongens die via de organisatie waar we meewerken een educatie en sportlessen aangeboden kregen. Onze organisatie telt nu 45 jongens die op de Academy verblijven. Deze jongens mochten we deze week iedere ochtend na hun training (6 tot 9 uur ‘s ochtends) helpen met de blessures. Deze week hebben we veel losse blessures behandeld en vaak een op een onderzoeken en behandelingen gedaan. Aan het eind van de week vielen ons enkele dingen op zoals veel voorkomende blessures (instabiliteit in enkel en kniegewrichten, verhoogde tonus in kuit en hamstring) en een veel voorkomend lichaamspostuur (onderste kruis syndroom) binnen de groep. Dit schreven we op. Ons idee was om de komende week schema’s te maken die deze blessures en lichaamspostuur ondersteunden.

Nadat we de jongens van de Academy geholpen hadden met de blessures, gingen we terug naar ons appartement om te lunchen. Na het lunchen vertrokken we (elke dag behalve donderdag) weer met de sportpsycholoog naar de Great Accra Olympics team. Dit was de Première league waar we tijdens en na de trainingen hielpen met de blessures. Buiten de ijsmassages hebben we deze week ook geprobeerd om veel voorkomende blessures op te schrijven en deze uit te werken. We maakten persoonlijke schema’s voor de geblesseerde, maar we hielpen ook met de oefeningen die ter preventie ingezet konden worden. Tijdens onze behandelingen hebben we veel overlegt met de sportpsycholoog. We probeerden samen te kijken naar de blessures en samen behandelingen op te stellen. Zo konden we zowel de fysieke als de mentale kant van de geblesseerde spelers ondersteunen.

Gek dat zulke details over het Nederlandse verleden overgeslagen worden tijdens de geschiedenislessen op middelbare school.

Donderdagmiddag mochten we voor het eerst meehelpen met de wedstrijd van Great Accra Olympics. Deze wedstrijd vond plaats in het stadion. Voor het eerst mochten we samen met het team in de kleedkamers en op het veld verschijnen. Deze ervaring zou ik zeker niet willen missen! Eindstand 1-1!

Buiten onze stage-uren om zijn we ook deze week naar de salsa-avond geweest. De stapjes die we de eerste week geleerd hadden, konden we weer rustig herhalen. Buiten dan we dit keer alleen met elkaar oefende werden we door een paar lokale bewoners ten dans gevraagd. Aangezien hun de dans erg goed beheersen kunnen ze je goed leiden en gaat het dansen bijna vanzelf. Het is volgens Julia dan ook bijna onmogelijk om tijdens het dansen met de bewoners fouten te maken. Behalve als je Renske heet dan weet je het toch voor elkaar te krijgen een aantal keer op hun voeten te gaan staan… gelukkig had ze hen van te voren gewaarschuwd ;p. Rond 00:30 wordt het erg rustig bij de salsa. Onze begeleiders besloten ons mee te nemen naar de bekendste kroegjes in Accra. Dit zag er toch wel echt anders uit dan de kroegjes in Nederland waar alleen maar hardstyle gedraaid wordt… Eenmaal thuis bleek de elektriciteit en water niet te werken. Zonder een verkoelende douche te kunnen nemen, mochten we in een extreem warme kamer zonder werkende ventilator toch proberen te slapen.

Vrijdag t/m zondag, 17 t/m 19 januari.

Na een zwaar weekje ondersteunen van de voetballers, vertrokken we vrijdagavond richting Cape Coast. Halverwege de reis werden we aangehouden door de politie. Na 15 min geschreeuw kwamen we erachter dat onze begeleider niet in bezit was van een brandblusser. We hadden 2 keuzes: 300 cedis (50 euro) handje contantje te betalen, of opzoek gaan naar een brandblusser en ons ermee te melden. Natuurlijk kozen we voor de tweede optie. Jammer genoeg was het vinden van een brandblusser niet zo makkelijk als dat wij het gewend zijn. Na half uur zoeken kwamen we een raar verstopt winkeltje tegen. Ja hoor, ze hadden een brandblusser! Trots en gehaast reden we weer terug naar de politie. Jammer genoeg bleek de pas gekochte brandblusser leeg te zijn… we besloten terug te rijden naar het verstopt winkeltje. We mochten onze lege brandblusser ruilen tegen een volle, over de datum verlopen brandblusser. De verkopers hielpen ons met het wegkrassen van de datum en ja hoor, we kwamen eindelijk door de controle heen. Na een 6 uur durende autotrip hadden we eindelijk 140 km afgelegd en kwamen we aan op de bestemming waar we zouden overnachten. Een prachtige locatie aan strand met douches waarbij het waterdruk vergelijkbaar was met wat wij gewend zijn in Nederland. Wat wil je nog meer? Na een hapje eten besloten we op tijd naar bed te gaan.

Zaterdagochtend vertrokken we richting het kasteel. We kregen een indrukwekkend verhaal te horen over de slavenhandel onder leiding van Portugezen en vervolgens de Nederlanders. Iedere drie maanden vertrok er een schip met 1000 aan elkaar vastgebonden en op planken opgestapelde slaven richting Europa en Zuid-Amerika. Gek dat zulke details over het Nederlandse verleden overgeslagen worden tijdens de geschiedenislessen op middelbare school.

Ook zijn de voetbalspelers erg dankbaar voor onze hulp en krijgen we dan ook veel positieve complimenten!

Na het kasteel reden we naar het Kakum National Park. Na 20 minuten bergbeklimmen mochten we een wandeling maken op een 40 meter hoge wiebelende brug. Een ervaring die je niet wil missen!

Na het bezoeken van het Kakum National Park en het eten mochten we weer 5 uur in de auto besteden om naar de volgend accommodatie te gaan. Na de hele dag wandelen in 30 graden waren we allemaal toe aan een goede nachtrust. Jammer genoeg kwamen we achter dat onze slaapkamer zich tegen het podium bevond waar er tot 5 uur ‘s nachts een feest gegeven werd. Daar ging ons schoonheidsslaapje!

Zondagmorgen vertrokken we richting de Bajo Beach. Zon, zee, strand… een heerlijk relaxte afsluiting van ons weekendje!

Maandag t/m Vrijdag, 20 t/m 24 januari.

Alle ochtenden van maandag t/m vrijdag zijn we deze week naar de academy gegaan. We hebben hier erg veel blessures kunnen onderzoeken en behandelen. Namelijk: instabiliteit enkel, lower cross syndroom, blessure door lichamelijk contact, tonus: kuiten, erector trunci (rugspieren), lies en een meniscus en kraakbeenblessure. De behandelingen bestonden onder andere uit: oefeningen (kracht, mobiliteit, stabiliteit, lenigheid), tractie en compressie gewrichten, massage, crème, kinesiotape. Het was leuk om elke dag te zien welke effecten onze behandelingen op de blessures hadden. Ook zijn de voetbalspelers erg dankbaar voor onze hulp en krijgen we dan ook veel positieve complimenten! Chloe (sportpsycholoog) werkt onder andere met imagery training. Dit is bijvoorbeeld dat je in je hoofd denkbeeldig de beweging die je moeilijk vindt oefent. Dit hebben wij ook ooit op school gehad. Het was erg interessant dat de jongen die Chloe aan het begin van de week hier een huiswerkopdracht voor gaf, aan het eind van de week haar kwam bedanken. De oefening had hem namelijk geholpen beter te presteren. Wij vinden het super gaaf samen te werken met een sportpsycholoog, want wij leren erg veel van haar en andersom zij ook van ons!

Wij vinden het super gaaf samen te werken met een sportpsycholoog, want wij leren erg veel van haar en andersom zij ook van ons!

Op maandag, dinsdag en woensdag zijn we in de middag naar de Accra Great Olympics gegaan. We hebben deze week vooral de training van het team geobserveerd. We constateerde dat de spieren veel werden gestretcht. Dit is goed voor het voorkomen van blessures. Wat ons alleen opviel was dat ze dit veel te kort deden. Het werkt namelijk pas als je een stretch minimaal 30 seconden aanhoudt. Buiten het observeren mochten we de acute blessures onderzoeken en behandelen die veroorzaakt werden tijdens de oefenwedstrijden. Ook hebben we de oefeningen die we een jonge met knie instabiliteit hadden gegeven nog een keer met hem gedaan. En een jonge met een chronische hamstringblessure die weer een recidief had hebben we getapet. Dinsdag vertelde we de coach wat ons opviel tijdens het observeren en stelde we voor een preventionplan en PowerPoints voor het team te maken. Het preventionplan is om de meest voorkomende blessures bij voetbal te kunnen voorkomen. En de PowerPoints bestaan uit informatie over veel voorkomende voetbalblessures en de behandeling hiervan. De coach gaf ons toestemming, dus begonnen we dinsdag aan het maken van de PowerPoints. De donderdag en vrijdagmiddag werden volledig gebruikt voor het werken aan de PowerPoints.

Buiten de stage kregen we deze week erg leuk nieuws. De gewichten die gratis bij het appartement aanwezig zouden zijn wat ons voor de stage was beloofd, werden maandag dan ook eindelijk voor ons beschikbaar gesteld. We waren dan ook erg blij met de rust in het huis nu we Renske haar gezeur over fitness niet meer aan hoefde te horen ;p

Nieuws kan niet altijd alleen maar leuk zijn bleek maar weer. We zaten al bijna de hele week zonder douchewater, wat betekende dat we de hele week met emmers moesten douchen. Maar alsof dat nog niet genoeg was… viel de stroom ook nog eens uit. Er was namelijk een black out op woensdagavond. Dit betekende geen elektriciteit en dus ook geen mobieltje opladen en nog erger geen ventilators die werkten! Zoals onze begeleider het noemt was dit de ultieme Afrika experience… zoals wij het noemde was het de ultieme hel XD. Braaf als we waren en goed geïnstrueerd over niet alleen in het donker in Ghana lopen, gingen we met een paar stagiairs op avontuur. Het was namelijk te heet in het huis dus we gingen buiten opzoek naar dieren. Overal zaten mensen buiten door de hitte en nergens in de omgeving was stroom. De dieren die we zagen waren: pad, kip met kuikens, kat, hond, geit, hagedis, mieren, krekels, kakkerlakken, etc. Na een geslaagd avontuur met heel wat gegil en gelach in het donker kwamen we weer terug bij de accommodatie. De stroom was nog steeds uit en het water was nog steeds niet aangevuld. We besloten toen maar verkoeling te zoeken door naar de salsa-avond te gaan. Het was al onze derde keer, dus de basisstapjes zaten er inmiddels goed in. Van afkoelen was echter zeker geen spraken, want we kregen geen moment rust. Ze stonden namelijk nog net niet in de rij om ons een voor een de salsa aan te leren, want dansen met Europeanen is niet iets waar ze elke dag de kans voor krijgen.

Zaterdag en zondag, 25 en 26 januari.

In de ochtend hadden we weer heerlijk gebruik gemaakt van de gewichten die nu tot onze beschikking stonden bij het appartement. Na een heerlijke douche met emmers, want ja hoor het water was voor de verandering weer eens op, gingen we ons klaarmaken voor de wedstrijd. Het voetbalteam (Accra Great Olympics) waar we altijd hielpen had namelijk weer een thuiswedstrijd in het stadion. We hebben het team aangemoedigd en geholpen met de acute blessures.

De wedstrijd was super leuk aangezien we met beide teams een hele maand gewerkt hebben

Na de wedstrijd gingen wij en Chloe (andere stagiair) naar een hotel. We wilde namelijk al was het maar voor één avondje een warme douche, slapen in de airco en eventjes rust door uit de chaos te ontsnappen. In de avond hadden we een heerlijk gegeten en een avondduik in het zwembad genomen. Om vervolgens na een warme douche in een heerlijke groot bed in slaap te vallen. Alle drie hebben we om het zo maar te noemen in ‘coma’ gelegen door de heerlijke temperatuur op onze kamer. De volgende dag hebben we optimaal gebruik gemaakt van het zwembad en het ontbijt wat inbegrepen zat. Na onze zoals wij het noemde ‘girls trip’ konden we weer helemaal opgeladen terug naar onze accommodatie voor de laatste week stage.

Bij de accommodatie stond ons avondeten al weer klaar en maakte we kennis met de twee nieuwe stagiairs. Na een avondje gezellig kletsen hebben we ze beter leren kennen. Ook was het grappig om uit te leggen hoe ze de wc met een emmer water moesten doorspoelen, aangezien er geen water was om normaal door te spoelen. We besloten de avond af te sluiten door op tijd naar bed te gaan, zodat we fit zouden zijn voor de laatste paar dagen.

Maandag, 27 januari.

Onze laatste week was inmiddels al aangebroken. Op maandag mochten we in de ochtend naar de Academy om te kijken hoe het met de geblesseerde gaat en of er mogelijk nieuwe geblesseerde waren die we konden helpen. Nadat we alle geblesseerde hadden geholpen bleven we nog eventjes zitten om alle jongens te observeren. Het viel ons op dat bij een van de jongens zijn schouderblad veel te ver uitstak en we spraken hem hierop aan. Hij had hier inderdaad ook last van dus begonnen we met het onderzoeken hiervan. We vertelde hem wat we hadden ontdekt en gaven hem hier oefeningen voor.

De PowerPoints die we afgelopen week hadden gemaakt zouden uiterlijk voor deze maandag geprint zijn. Natuurlijk moet je hier in Ghana niet te veel waarden aan hechten en waren ze dus nog niet geprint. We besloten daarom in de middag nog een aantal dia’s aan de PowerPoints bij te voegen en erachteraan te gaan dat ze zo snel mogelijk zouden worden geprint. We proberen hierbij rekening te houden met ‘de Ghana tijd’. We hebben de blaadjes namelijk donderdag geprint en gelamineerd nodig, dus nemen we een dag speling door aan te geven dat we ze woensdag al nodig hebben. Indien we ze woensdag dan niet hebben, hebben we nog tijd om hier een oplossing voor te zoeken.

Dinsdag, 28 januari.

Op dinsdag zijn we samen met Max en Tom (stagiairs die werkzaam zijn als trainer) naar de trainingssessie van de Academy boys gegaan. We hebben de jongens tijdens hun sessie geobserveerd en acute letsels behandeld. De jongens spelen op een groot terrein met twee voetbalgoals en een hek als omheining. Het is geen voetbalveld zoals wij dat gewend zijn met gras. Ze spelen namelijk op een laagje los zand. De training bevat geen structuur en we zien de jongens niet veel krachtoefeningen doen. En de krachtoefeningen die ze doen is vaak met een verkeerde uitvoering. Rekken doen ze wel veel, maar niet op een juiste manier. Ze bouncen namelijk en rekken veel te kort, dit vergroot de kans op blessures. Ook viel ons op dat veel van de spelers een verkeerd looppatroon hebben en last hebben van het ‘lower cross syndroom’. Aan het einde van de training hebben wij dan ook aan de trainers verteld wat ons opviel en voorgesteld of we de volgende training een preventietraining mochten geven. Dit mocht en de training zouden wij donderdag middag mogen geven.

Woensdag, 29 januari.

Het was inmiddels woensdag ochtend en we waren in de ochtend weer aanwezig bij de Academy boys. Hier kwam het onverwachte nieuw, wat wij eigenlijk al verwachte… de PowerPoints waren uiteraard niet geprint. We besloten daarom zelf informatie in te winnen over de dichtstbijzijnde printshop en namen de taak zelf op ons. Een van de Academy jongens kon ons naar de shop brengen en een Uber was niet nodig, want het was loopafstand. Het blijft leuk dat we daarna een maand nog intrappen, want de shop was een dik halfuur lopen. Eenmaal daar konden we zowel printen als lamineren en er was zelfs een airco aanwezig, wat wil je nog meer! Ook kregen we de kosten door de organisatie vergoed. Slim als we waren hadden we net vandaag geen geld meegenomen, aangezien we niet wisten dat we naar de printshop zouden gaan… dus konden we een lekker wandelingetje terug naar onze accommodatie maken.

Na de lunch gingen we in de middag naar de vriendschappelijke wedstrijd kijken van de Academy boys tegen de Accra Great Olympics. De wedstrijd was super leuk aangezien we met beide teams een hele maand gewerkt hebben. Na de wedstrijd hebben we de jongens van de Accra Great Olympics gefeliciteerd met hun winst. Als afscheid, omdat dit de laatste keer was dat we er waren hebben we nog een foto gemaakt met het hele team.

het Brabants kwartiertje is dus blijkbaar ook bekend in Ghana :p

Zoals inmiddels al bekend was woensdagavond onze salsa-avond. Helaas kregen we vlak voor de avond te horen dat onze training voor de Academy boys op donderdagmiddag was verplaatst naar donderdagochtend om 7 uur. Toch mocht dit onze laatste salsa-avond niet bederven en besloten we dus gewoon te gaan. We gingen met 6 stagiairs en een van onze begeleiders. Na gezellige drankjes te hebben gedaan moest er natuurlijk ook gedanst worden. Een van de jongens vertelde dat hij graag de basisstapjes wilde leren, omdat hij het nog nooit had gedaan. Dit was geen enkel probleem voor Julia, want zij is namelijk (vind ze zelf) na maar liefst 3 avonden een professionele salsadanser. Ze leerde dan ook maar als te graag de nieuwe stagiairs en zelfs sommige Ghanese mensen struikelend de basisstapjes aan. Aangezien we de volgende dag om 7u een training moesten geven besloten we vroeg naar bed te gaan. Vroeg was het zeker we lagen namelijk om 02:30 al in ons bedje.

Donderdag, 30 januari.

Om 05:30 ging de wekker en we stonden dan ook fris en fruitig op. De laatste dag was aangebroken en we waren ondanks weinig slaap erg enthousiast om de training te geven! Helaas haakte Max af, maar de nieuwe stagiair Tom wilde ons gelukkig maar als te graag helpen. Aan de training van de Academy jongens namen maar liefst 32 spelers deel. We zorgde voor een warming-up, rekken, krachttraining en een cooling down. Hierbij gaven we ook steeds duidelijke instructies over de juiste uitvoering en verbeterde ze waar nodig was. Aan het einde van de training kregen we zowel vanuit de trainer als vanuit de spelers veel positieve complimentjes. Ook wilde er veel spelers nog met ons op de foto aangezien dit onze laatste keer met het team was.

Dit was geen enkel probleem voor Julia, want zij is namelijk (vind ze zelf) na maar liefst 3 avonden een professionele salsadanser

Na de training gingen we eerst naar onze accommodatie toe om te lunchen. Na de lunch zijn we naar het Academyhuis gegaan waar een aantal van de jongens verblijven en hebben we de gelamineerde PowerPoint dia’s aan de muur gehangen.

Voor het avondeten begonnen we met het inpakken van onze koffers. We hadden beiden voor deze reis onder andere kleren meegenomen die we nooit meer aandeden of al oud waren. Tijdens het inpakken maakte we dan ook een stapeltje kleren die we niet meer hoefde. Na het inpakken besloten we deze kleren aan Lucy (de kok) te geven. Ze kwam ons meerdere keren bedanken en de kleren showen die ze leuk vond. In Ghana zijn namelijk alle kleren die te koop zijn tweedehands en normaal moeten ze ervoor betalen. Zelfs met de oude slippers van Julia waren ze erg blij en deze gingen ze zelfs delen, omdat twee van de meiden hier interesse in hadden. Ook waren ze dankbaar met producten als waspoeder en douchegel die we nog over hadden en achterlieten.

Na het inpakken besloten we deze kleren aan Lucy (de kok) te geven. Ze kwam ons meerdere keren bedanken en de kleren showen die ze leuk vond.

Toen de avond was aangebroken was het dan eindelijk zover. We konden bijna niet beseffen dat de maand alweer voorbij was en we van iedereen afscheid moesten nemen. Na het afscheid bracht de organisatie ons naar het vliegveld. Op het vliegveld dachten we na over de doelen die we voor stage hadden gemaakt en bespraken we dit. We waren erg blij met het resultaat van deze stage en hebben zelfs nog veel meer geleerd dan dat we van tevoren hadden gedacht. De tijd vloog letterlijk voorbij en voor we het wisten waren we weer terug in Nederland. Een ding wiste we zeker de kou en regen die we ervaarde toen we het vliegtuig uitstapte, hadden we zeker niet gemist. Toch was het weer fijn thuis en een hele ervaring rijker te zijn.