Mijn naam is Lotte Berndsen ik ben 18 jaar en ik woon in Ouderkerk aan de Amstel. Ik zit in het 4e jaar van het CIOS, een sportopleiding in Haarlem. Ik koos dit jaar samen met twee vriendinnen het keuzevak ISO (Internationale Sport Ontwikkeling) hiervoor moest je een stage zoeken in het buitenland. Al snel kozen wij met zijn drieën voor Zuid-Afrika. Zo kwamen wij bij United Through Sport terecht, we waren meteen overtuigd en kochten snel daarna onze tickets naar Port Elizabeth.
“Ik vond het een ongelofelijk mooie en leerzame ervaring waar ik zoveel bijzondere dingen heb gezien en meegemaakt. ” Lotte Berndsen
Mijn verhaal
25 januari 2018 om 14:00 uur was het zover mijn twee vriendinnen en ik vertrokken naar Zuid-Afrika voor 5 weken. Van Schiphol naar London van London naar Johannesburg en van Johannesburg naar Port Elizabeth (PE). Een enorm vermoeiende reis maar we kwamen de volgende dag in de ochtend eindelijk aan op locatie. Later die dag gingen we met alle vrijwilligers naar een rugbywedstrijd. Ik zat in de Uber met 3 andere meiden. We kwamen aan bij een voetbalstadion in PE. We gaven onze tickets aan de beveiligers en we liepen zo door. Toen we binnen kwamen zagen we dat er een voetbalwedstrijd bezig was, maar wij hadden toch echt tickets voor een rugbywedstrijd. Bleek dat wij in het verkeerde stadion stonden. Het gene wat ik maar niet kon begrijpen is hoe wij ooit met de verkeerde tickets naar binnen zijn gelaten, iets wat in Nederland nooit zou gebeuren. Uiteindelijk kwamen we in het goede stadion maar dit was toch echt een hele bijzondere eerste dag.
Aan het begin was het erg overweldigend om binnen te komen in een groep van vrijwilligers allemaal actief voor United Through Sport die elkaar al 2 weken kenden, maar we werden heel erg goed opgenomen en we maakten al snel veel vrienden. Alle vrijwilligers waren van verschillende nationaliteiten om precies te zijn 7: Duitsers, Engelsen, Amerikanen, Australiërs, Schotten, Zwitsers en dan dus Nederlanders. Ik vond dit superleuk! Iedereen sprak Engels met elkaar wat heel leerzaam is. Het was een super hechte groep met leuke mensen, zij maakten mijn tijd in Zuid-Afrika 10 keer zo leuk. Je kon van tevoren kiezen tussen coaching, teaching en childcare. Ik heb 5 weken coaching gedaan. Je kon bij coaching kiezen uit 5 sporten: voetbal, hockey, tennis, basketbal en rugby. Ik heb ervoor gekozen om verschillende sporten te doen. Er waren ook vrijwilligers die elke dag dezelfde sport deden. Ik vond het erg leuk om verschillende sporten te doen, dit zorgde ervoor dat ik met verschillende coaches bezig was en dus ook telkens iets anders te doen had. Ik had om maandag voetbal, dinsdag basketbal, woensdag hockey, donderdag tennis en vrijdag weer voetbal.
We gingen elke dag naar 4 verschillende scholen op verschillende locaties, dus de scholen van maandag waren anders dan de scholen op dinsdag maar de week daarna had je op maandag wel dezelfde scholen. Dit was erg leuk, je zag hierdoor veel verschillende scholen met verschillende kinderen. Maar het was wel leuk dat je weer terugkwam naar dezelfde scholen de week daarna want hierdoor leerde je de kinderen beter kennen en herkenden ze ons ook. De velden op de scholen waren echt niet om aan te zien, sommige waren erger dan anderen, maar er waren echt velden met kuilen en stenen en zelfs glas dat over de vloer lag verspreid. Toen ik op één school mee wilden doen met voetbal en ik struikelde over een steen lag mijn hele knie open. Dit was erg om te zien. Ook de krottenwijken waar we soms doorheen reden met de bus waren erg heftig om te zien. De forse armoede was hier goed zichtbaar. De kinderen waren altijd vrolijk en superblij om ons te zien. Het was hierdoor soms lastig om de kinderen stil te krijgen. Ze waren zo enthousiast en hadden veel zin om te sporten dit zorgde er wel voor dat ze erg druk en onrustig waren. Ik kreeg heel veel knuffels en meisjes die graag aan mijn haar wilde zitten. Er is namelijk niemand in hun omgeving die mijn structuur haar heeft en blond is dan al helemaal bijzonder. In de eerste week kwam er één meisje naar mij toe en keek me aan en zei: You are the most beautiful girl I have ever seen. Het schattigste wat ik ooit heb meegemaakt.
De kinderen spraken op de meeste scholen Xhosa de kliktaal die de meeste mensen in Port Elizabeth spreken. Er waren ook scholen waar ze Zuid-Afrikaans spreken. Dit was voor ons heel grappig omdat we ze wel konden verstaan. Over het algemeen spraken alle kinderen goed Engels. Er waren wel wat armere scholen waar je merkte dat het Engels van de kinderen echt minder goed was. Op deze scholen was het dus ook echt lastiger om te coachen.
In de weekenden waren we vrij om leuke dingen te doen. Dit is ook zeker gebeurd: naar het strand om de zonsondergang te kijken, op safari, surfen, zwemmen, uiteten: er was genoeg te doen. Door de weeks waren er ook genoeg leuke dingen te doen. Op dinsdagavond en donderdagavond hadden wij altijd spelletjesavond. Hierbij verzonnen de coördinatoren een spel die we dan met de hele groep deden. Na een tijdje wisten de coördinatoren geen spellen meer te bedenken en hebben wij zelf nog wat leuke dingen bedacht. Ik heb met een van de andere Nederlandse meiden zelf nog op een spelletjesavond levend stratego door het hele complex bedacht. Dit was heel erg leuk! Ook was er op dinsdagavond altijd karaokeavond in Barney’s, dit was een bar in PE waar we op dinsdag altijd naartoe gingen om lekker te zingen. Daarna kon je dan door naar een club daar in de buurt White Tiger of Beerschack dit was altijd heel leuk maar ging na een tijdje wel vervelen omdat dit zo ongeveer de enige uitgaansmogelijkheid was in Port Elizabeth.
Ik vond het een ongelofelijk mooie en leerzame ervaring waar ik zoveel bijzondere dingen heb gezien en meegemaakt. Waarbij ik superleuke mensen heb ontmoet, waar ik zeker contact mee ga houden. Dit is een ervaring die ik iedereen, die de mogelijkheid heeft om dit te doen, aan zou raden.
Groetjes, Lotte
