Joyce in Argentinië

Mijn reis begon op 23 februari 2018. Ik was toch wel een beetje zenuwachtig voor wat er allemaal ging komen. Van het veilige Nederland helemaal naar de andere kant toe, Argentinië. Je hebt allerlei verhalen gehoord van vorige stagiaires en zelf ingelezen over Argentinië, maar toch moeten die verhalen en feitjes nog maar blijken. Na een vrij lange vlucht was ik in de ochtend aangekomen in Buenos Aires. Daar werd ik opgewacht door een personeelslid van United Through Sport. Hij bracht me naar de plaats waar ik de komende 4 maanden zou wonen: Pichincha 1033. Ik werd welkom geheten door de huishoudster van het huis genaamd Banessa. Ze kon voor een Argentijn erg goed Engels maar ik kwam er al snel achter dat ik ook Spaans kon dus heeft ze mij door heel het huis rondgeleid in het Spaans. Gedurende de rondleiding kwam ik allerlei nieuwe huisgenoten tegen die uit verschillende landen kwamen: Noorwegen, Zweden, Denemarken, Amerika, Engeland, Duitsland, Frankrijk, Mexico, Canada, Schotland en Nederland. Al deze huisgenoten waren niet alleen van United Through Sport. Zo was er een grote groep uit Noorwegen dat Spaans ging leren met filosofie of geschiedenis, een gemixte groep die lessen volgde om bevoegd te worden om als Engels docent te fungeren en daarnaast een andere gemixte groep dat alleen Spaanse lessen volgde en daarna door ging met reizen. Dit had ik zelf niet voor ogen toen ik in het huis kwam, dat ik met 35 huisgenoten ging wonen die uit allerlei verschillende landen kwamen. Ik kreeg al meteen in de gaten dat het een gezellig huis was want toen ik in de keuken kwam stond heel de keuken vol met wijnflessen haha. Ik kreeg al snel te horen dat de wijn erg goedkoop kon zijn in dit land. Bovendien was het 32 graden toen ik daar aan kwam, waardoor we gezellig op het dakterras konden liggen en genieten van het weer.

“Ik kreeg al meteen in de gaten dat het een gezellig huis was want toen ik in de keuken kwam stond heel de keuken vol met wijnflessen haha.”

Maar goed, terug naar het stagegedeelte! Mijn doel in Argentinië was mijn afstudeerstage volbrengen waarbij ik ook een onderzoek moest doen voor mijn scriptie. Ik volgde niet als enige stage bij United Through Sport, maar ook met twee andere Nederlandse 3^e studenten van InHolland. Zij volgden alleen stage, maar deden geen onderzoek. Het gaf me wel een fijn gevoel dat ik er niet alleen voor stond en met andere Nederlanders bij de zelfde groep hoorde.

De eerste week hadden we vrij van stage, want de scholen waren nog dicht (zomervakantie). In die week heb ik samen met de twee andere Nederlandse meiden Spaanse lessen gevolgd in een mooi gebouw. De eerste dag begin je met een test te maken, waarbij je wordt ingedeeld bij een bepaalde klas met een bepaald niveau. Als je bijvoorbeeld A1 hebt (laagste niveau) kom je meestal in een groep dat net is begonnen met de week, net zoals jij. Ik werd ingedeeld bij B2, waarbij ik in een groep werd ingedeeld dat al langer lessen aan het volgen was. Super veel geleerd in die ene week, want ik moest iedere dag, tijdens die lessen, alleen maar Spaans praten.

“Super veel geleerd in die ene week, want ik moest iedere dag, tijdens die lessen, alleen maar Spaans praten.”

Na die eerste week begon de stage. We werden eerst voorgesteld aan de stagebegeleider, directeur en even later aan de vrijwilligers. Daarnaast werd er door de stagebegeleider een introductie gegeven over Buenos Aires, maar ook over onze taken die we zouden gaan doen binnen de stage. Dit waren onze taken: sportlessen bijwonen op scholen, nieuwe werkplekken voor vrijwilligers uittesten, nieuwe vrijwilligers ontvangen en rondleiden door de wijk/stad, vrijwilligers aansturen naar de nieuwe werkplekken en de vrijwilligers kennis laten maken met de nieuwe werkplekken, vertrouwenspersoon/contactpersoon zijn voor de vrijwilligers, wekelijkse boodschappen doen voor het ontbijt van United Through Sport vrijwilligers en stagiaires en ten slotte wekelijkse meeting houden met United Through Sport stagiaires en leidinggevenden. Daarnaast moesten we (stagiaires) tussendoor klusjes doen, zoals helpen met documenten uitprinten of aanvullen, materialen kopen voor werkplekken en aanwezigheid van vrijwilligers monitoren. Na al deze taken te hebben opgenoemd heb ik een aantal leermomenten gehad. De kinderen waar je op de scholen stage loopt gaan al snel aan je wennen en gaan er van uit dat je altijd zal blijven komen. Wanneer je al 1x niet komt, krijgen de andere stagiaires/vrijwilligers de vraag waar je bent. Super leuk en lief om te horen, maar daar moet je toch rekening mee houden. Sommige vrijwilligers kwamen niet opdagen door niet geldige redenen. Kinderen gingen zich afvragen of het aan hen lag dat ze niet meer kwamen, of zij niet leuk genoeg zijn. Dat is toch pijnlijk om aan te horen, omdat het zeker weten niet aan de kinderen ligt. Ze zijn enorm geïnteresseerd in je en daarnaast ook vrij handtastelijk (iets wat toch anders is dan in Nederland haha), maar ze bedoelen het op een lieve manier. Daarnaast is het toch wel erg handig om redelijk Spaans te kunnen spreken, want anders is het lastig om met de kinderen te communiceren. Gelukkig krijgen stagiairs een gratis Spaanse lesweek die erg handig is. Er zijn weinig kinderen die bereid zijn om Engels met je te spreken en meestal zijn het kinderen die extra Engelse les volgen op een Engels instituut. Toch zijn mijn mede stagiaires daar goed uitgekomen, door met handen en voeten te praten. Niet alleen daardoor, maar ook door ervaring met de Spaanse taal. Hoe langer ja daar bent, hoe meer woordjes en zinnetjes je begint te leren. Daarnaast heb ik goed gemerkt dat de Nederlandse cultuur erg verschilt met de Argentijnse cultuur. Wij Nederlanders zijn erg direct en willen graag zo snel mogelijk alle taken hebben geregeld. Argentijnen zijn veel minder direct en de mentaliteit is in het algemeen dat het allemaal morgen wel goed komt. De directheid moet je dan toch beetje aanpassen om goed met de leidingevers te kunnen werken. Daarnaast moet je accepteren dat het allemaal trager gaat in Argentinië, want zo is hun cultuur en daar zal je mee moeten dealen. Kan frustrerend zijn op het begin, maar langzamerhand wen je er wel aan.

“Wij Nederlanders zijn erg direct en willen graag zo snel mogelijk alle taken hebben geregeld. Argentijnen zijn veel minder direct en de mentaliteit is in het algemeen dat het allemaal morgen wel goed komt.”

Daarnaast hebben we (stagiaires) ook meegeholpen in een Soupkitchen. Die Soupkitchen bevindt zich in de meeste armoedige wijken van Buenos Aires, villa 21-24. De eerste keer dat ik daarheen ging wist ik niet wat ik zag. Wij liepen met z’n drieën naar de plek toe, wat eigenlijk uiterst gevaarlijk was (de keren daarna zijn we met de bus naar die plek toe gegaan). Alle bewoners binnen die wijk zien gewoon aan je kleding, je gezicht, jouw uitstraling dat je een buitenlander bent. Wij als drie vrouwen voelden ons niet zo veilig en zijn zo snel mogelijk naar die plek toegegaan. Dat huis maakt eten voor 300 personen (!!) die geen geld hebben voor eten. Het personeel dat eten maakt zijn allemaal vrijwilligers en koken ook voor hun families die langs komen om hun eten op te halen. Zij krijgen voedsel en geld vanuit verschillende stichtingen en zo kunnen zij voor een deel van de wijk eten klaarmaken. Wij als stagiaires hebben meegeholpen met koken en het serveren van het eten. Ik ben erg dankbaar dat ik daar ben geweest, want jeetje wat hebben zij het slecht en wat hebben wij het goed! De porties die bijvoorbeeld families van 5 personen krijgen, zou ik zelf in mijn eentje op krijgen. Soms komt alleen het jongste kind, van bijvoorbeeld 6 jaar, het eten ophalen. Helemaal vies, ondervoed en hopeloos voor zicht uit te kijken. Niet alleen kinderen, maar ook daklozen, die gewoon strak van de drugs voor je neus staan. Maar de lokale vrijwilligers van dat huis staan zo hooggewaardeerd binnen die wijk, stralen een goed gezag uit, dat niemand ons kwaad zou maken. Wij werden ook altijd netjes ontvangen bij het huis en werden weer weggebracht bij de bushalte. Dat wegbrengen was zeker nodig, aangezien je anders grote kans had om beroofd te worden (wat een andere vrijwilliger wel gebeurde, die niet bij onze organisatie hoorde). Maar toch wat ik het meest ontroerende vond, ondanks dat die lokale vrijwilligers niks hadden en vreselijke dingen hadden meegemaakt, positief in het leven stonden en hard voor wilden werken om toch nog van hun leven te maken. Ik schaamde me gewoon als zij vroegen hoe ik het thuis had, hoe Nederland eruit zag en hoe zo’n studentenleven van mij er uit zag. Vergeleken met hun toestand was mijn toestand, onwerkelijk. Sommigen van hen wisten niet eens waar Nederland lag en dat Nederland überhaupt bestond. Die lokale vrijwilligers hebben dan ook dromen om ooit naar Europa te kunnen gaan of überhaupt naar een buurland van hen te gaan. Helaas is het voor hen niet mogelijk door ernstig geldgebrek. Uiteindelijk door sponsoring vanuit United Through Sport is de soup kitchen ook een plek geworden waarbij kinderen kunnen komen knutselen, spelen en verven. De blije gezichten van de kinderen en ouders was super om mee te maken!

“Ik ben erg dankbaar dat ik daar ben geweest, want jeetje wat hebben zij het slecht en wat hebben wij het goed!”

Maar even terug inhaken op de veiligheid van het land… dat is toch iets waar wij zeker rekening mee moesten houden. Ik had zelf voordat ik naar Argentinië ging niet zo in de gaten hoe de veiligheid daar was. Vooral als vrouw is het niet veilig om in je eentje in de avond rond te lopen, er zijn namelijk vele plekken met vervelende mensen. Daarnaast is mijn telefoon ook 1x gestolen, maar ook van vele huisgenoten van mij. Dus een tip bij deze, neem je telefoon niet mee als je die niet nodig hebt! Daarnaast was het dragen van (opvallende) sieraden ook zwaar af te raden. Ik stond een keer met een huisgenoot van mij aan een grote weg, wachtend om over te steken, komt zo een motor voorbij en rukt de ketting van mij huisgenoot af en rijdt door. Op klaar lichte dag was dat, dus wees altijd alert!

“Dus een tip bij deze, neem je telefoon niet mee als je die niet nodig hebt!”

Zoals ik al eerder had vermeld moest ik ook een onderzoek doen voor mijn scriptie. Het was een hele uitdaging voor mij om met tien lokale Argentijnen een interview te houden omtrent een beweegprogramma van United Through Sport. Ze zijn erg traag in het reageren van je berichten of mails, maar zijn ook een beetje bang om aan zo’n onderzoek mee te doen omdat ze zoiets nooit hadden gedaan. Ik was erg blij dat ik Spaans verstond en ook kon praten. Dus mocht iemand denken ik ga afstuderen in Argentinië, ga als een gek Spaans leren! De bewoners spreken namelijk best snel en langdradig, en daar moet je je focust goed bij houden om daarop in te haken. Maar door al die interviews te hebben gehouden, heb ik mijn Spaans ook weer goed verbeterd! Niet alleen door contact met de respondenten, maar ook met de kinderen op de scholen, de werkplekken van de vrijwilligers en gedurende het dagelijkse leven.

“Dus mocht iemand denken ik ga afstuderen in Argentinië, ga als een gek Spaans leren!”

Naast het stage lopen bij United Through Sport heb ik ook andere onwijs leuke dingen gezien en meegemaakt. We hadden meestal wel (eind) in de middag vrij van stage, waardoor we (stagiaires & vrijwilligers UTS & huisgenoten) vaak plaatsen gingen bezoeken. We hebben eigenlijk zoveel gedaan in een korte tijd, dat besef ik nu pas terwijl ik dit nu aan het schrijven ben.

We hebben de lekkernijen van Argentinië geproefd, zoals Dulce de Leche (karamelspread voor op je boterham of kaakjes of iets dergelijks), alfajores (koeken) en empanadas. Maar ook de heerlijkste steak in heel mijn leven gegeten (zie foto), het adres is terug te vragen bij Banessa, maar de plek is sowieso in de wijk San Telmo.

“We hebben eigenlijk zoveel gedaan in een korte tijd, dat besef ik nu pas terwijl ik dit nu aan het schrijven ben.”

Daarnaast de beroemde ‘Milanesa’ gegeten, wat voor ons eigenlijk gewoon een schnitzel is haha. Al hoewel deze versie wel de Milanesa Napolitana was, omdat er ham kaas en tomaat bij toegevoegd was. Ook een parrilla deels geproefd, wat bestond uit allerlei onderdelen van dieren… (bijvoorbeeld nieren). Was er zelf niet echt fan van, maar alles moet geproefd worden! Ook hebben we de choripan geproefd, wat een broodje is met een braadworst en zelf kan je nog wat dingetjes bij toevoegen als extra (ook een aanrader). Ook organiseerde United Through Sport een maandelijkse Asado, waarbij allerlei vleessoorten, maar ook groentesoorten op de buitenbarbecue van het huis werd gelegd.

“Ook organiseerde UTS een maandelijkse Asado, waarbij allerlei vleessoorten, maar ook groentesoorten op de buitenbarbecue van het huis werd gelegd.”

Naast ál dat eten, hebben we natuurlijk ook culturele dingen gedaan. Zo hebben we een gave tangoshow bijgewoond met een driegangen diner en onbeperkt drank. Daarnaast hebben we één van de Japanse tuinen van Buenos Aires en de velden vol met rozen. Ook hebben we tango brug bezocht in Puerto Madero, de letters van Buenos Aires en La Boca (wijk met gekleurde huizen). De foto’s die je hieronder ziet, zijn tripjes die je makkelijk in een middag kan doen, maar je hebt ook plekjes wat verder weg zijn die je ook in één dag kunt bezoeken, zoals: Tigre (plaats). Daar hebben we ook onder andere een boottocht van een uur gedaan wat erg leuk was om te doen. Daarnaast hebben we nóg verdere reizen gemaakt waarbij je een aantal dagen vrij voor moet hebben. Ik ben toen met een groep naar Patagonië geweest (onderkant van Argentinië). Ontzettend gave reis waarbij we veel natuur hebben gezien. Ook wel eens lekker om buiten de stad te zijn en frisse lucht in te ademen. Daarnaast kan je daar paragliden, wat de twee andere Nederlandse meiden gedaan hebben, maar ook vele andere activiteiten! Tijdens die reis hebben we weer nieuwe mensen ontmoet, wat erg leuk blijft!

“Ik ben toen met een groep naar Patagonië geweest (onderkant van Argentinië). Ontzettend gave reis waarbij we veel natuur hebben gezien.”

Om nog legaal te verblijven in Argentinië moesten we binnen 90 dagen even het land uit en weer in gaan. Dit hebben we opgelost door een lang weekend naar Uruguay te gaan, waarbij je met de boot binnen 1 uur daar bent! We zijn toen 1 dag naar Catalonië geweest (erg mooi klein oud stadje) en daarna doorgegaan voor 3 dagen naar Montevideo (hoofdstad)

Ten slotte hebben we ook ontzettend veel uit geweest! Vooral in de wijken Palermo, Puerto Madero en San Telmo. Daarnaast was het handig om lid te zijn van de facebookgroep BAIS Argentina, aangezien door hen veel feesten voor internationale studenten worden georganiseerd (aanrader!!)

“Daarnaast was het handig om lid te zijn van de facebookgroep BAIS Argentina, aangezien door hen veel feesten voor internationale studenten worden georganiseerd.”

Er is eigenlijk nog zoveel te vertellen over de tijd in Argentinië, maar ik hoop dat ik al een beter beeld heb kunnen geven aan de personen die interesse hebben in deze stage!

CIAO!

Joyce