Etienne in Argentinie

Ik was altijd al geïnteresseerd in andere culturen en talen, maar vooral in 2024 begon mijn YouTube-algoritme steeds vaker video’s uit Zuid-Amerika aan te bevelen. Ik hou er niet van om te generaliseren, maar wat me opviel, was hoe mensen daar op een warmere en meer familiaire manier met elkaar omgingen, iets wat ik op dat moment in Nederland miste. Dat zette me aan het denken en bracht me ertoe om stageplekken in Zuid-Amerika te zoeken. Normaal gesproken zoek ik alles tot in de puntjes uit, maar deze zoektocht was verrassend kort. Ik herinner me mijn zoekterm nog: “sportstage Zuid-Amerika”. De eerste site die verscheen was die van De Kracht van Sport. De website zag er verzorgd uit, ik las meteen een aantal leuke ervaringsverhalen zoals deze, en binnen no-time had ik een videogesprek met Ruben.

Voorafgaand aan mijn stage in Argentinië volgde ik in Nederland een minor Spaans. Daardoor vertrok ik redelijk voorbereid, en dat gaf me het vertrouwen om vanaf dag één Spaans te spreken. Daar heb ik geen seconde spijt van gehad, en ik kan het dan ook sterk aanraden aan anderen.
De aankomstdag vond ik best spannend. Ik had nog nooit een woning gedeeld met mensen die ik van tevoren niet kende. Maar diezelfde avond voelde ik me al helemaal op mijn gemak.

Je raakt uiteindelijk heel snel bevriend met iedereen, omdat je zo veel tijd met elkaar doorbrengt, je werkt én woont samen. Iets wat me in het begin vreemd leek, zoals met meerdere mensen op één kamer slapen, bleek achteraf juist heel verbindend. Verhalen vertellen en lachen tot je in slaap valt… Dat is iets wat ik nu zeker mis.

De projecten zelf waren erg leerzaam en hebben me, denk ik, ook nederiger gemaakt. Vooral het contact met mensen in de achtergestelde wijken is me bijgebleven. In buurten waar niets vanzelfsprekend is, zag ik hoe buren alles met elkaar delen en hoe niemand egoïstisch is. Tijdens mijn stage werkte ik ook aan een documentaire over een bijzondere wijk met een speciaal voetbalveld. Zodra die af is, zal de video via deze site te vinden zijn, mede mogelijk gemaakt door De Kracht van Sport.
Tijdens mijn tijd in Argentinië kreeg ik ook de kans om te reizen met collega’s en vrienden. Zo zijn we met een grote groep naar carnaval in Rio geweest. Daarnaast maakte ik kleinere trips naar Salta (in het noorden van Argentinië), Montevideo (Uruguay) en Bariloche (Patagonië).

In die periode leerde ik ook mijn Venezolaanse vriendin kennen. Inmiddels hebben we samen gereisd naar Ilha Grande en Paraty (Brazilië), en naar de watervallen van Iguazú, op de grens van Argentinië en Brazilië.

Al met al kan ik met een gerust hart zeggen dat dit de mooiste tijd van mijn leven is geweest. Ik voel me enorm dankbaar dat ik dit allemaal heb mogen meemaken. Daarbovenop heb ik op een geweldige manier een taal geleerd—en ik durf inmiddels te zeggen dat ik vloeiend Spaans spreek.